Het aftellen is nu dan echt begonnen
Door: Lonneke Schut
Blijf op de hoogte en volg Lonneke
04 Januari 2015 | Guatemala, Quetzaltenango
Na een onvergetelijke reis waarbij ik de meest mooie plekken heb gezien en ontzettend leuke mensen heb ontmoet, is het aftellen dan echt begonnen. Nog precies 10 dagen en dan vlieg ik alweer terug. De tijd gaat echt te snel!
Ik heb een ontzettend mooie tijd hier in Guatemala gehad, waarin ik heel veel geleerd heb. Een ervaring om nooit te vergeten dat is wel duidelijk! Ik heb geleerd om op een hele andere manier therapie te geven en heb geleerd om constant naar creatieve oplossingen te zoeken bij het omgaan met cultuur verschillen of taalbarrières. Ik heb geleerd grenzen op te zoeken, ik heb nieuwe hobby`s ontdekt, snorkelen, duiken en fotograferen, waar ik mij in Nederland ook verder in wil verdiepen.
En het belangrijkste van al, ik heb een verschil kunnen maken in de levens van de kinderen met wie ik heb gewerkt. Ik heb de kinderen weer kind zien worden, van ontzettend serieus konden zij weer de ruimte vinden om te lachen en te spelen. Ik heb gezien hoe zij steeds meer hun emoties konden tonen, en hier niet meer bang van werden als dit gebeurde. Ik heb gezien hoe zij structuur terug vonden in beeldend werk en hierdoor leerden zich te concentreren op het hier en nu. Kinderen die niet konden samenwerken, zoeken nu uit zichzelf contact en gaan relaties aan. Zij durven zich hierin kwetsbaar op te stellen en te experimenteren, want als je nooit vriendjes hebt gehad of samen hebt gespeeld, hoe doe je dat dan? Ik heb de kinderen stapje bij stapje zien groeien en zien ontwikkelen. Al die kleine stapjes bij elkaar maken nu een groot verschil met hoe het in augustus begon.
Ik heb nu nog 9 daagjes hier in Xela (ik moet 1 dag van te voren naar Antigua), deze laatste periode zal in het kader staan van afscheid nemen en de kinderen laten zien dat afscheid ook leuk kan zijn. Dus we gaan er een groot feest van maken!
Afscheid nemen is voor deze kinderen erg lastig, zo is er één jongetje die eigenlijk nooit goed afscheid heeft kunnen nemen. Alle belangrijke relaties voor hem zijn afgekapt, zijn moeder is overleden, daarna is hij samen met zijn vader terug gekomen naar Guatemala en is de relatie met zijn Amerikaanse oma dus ook afgekapt. Toen ik heb voor mijn vakantie vertelde dat ik weg zou gaan, probeerde hij mij ook letterlijk af te kappen door gewoonweg van mij weg te lopen. Het is daarom belangrijk voor hem om ook een gezond afscheid te hebben.
Een ander jongetje, dat normaal gesproken nooit echt een relatie durft aan te gaan waardoor hij geen moeite heeft met afscheid. Liet nu zien dat hij wel gehecht was geworden aan mij door mij te vragen waarom ik weg moest. Toen ik uitlegde dat ik mijn school moest afmaken in Nederland, stelde hij voor dat ik naar zijn school zou komen. Leg zoiets maar eens uit aan een 6-jarige.
Zoals hieruit blijkt kun je wel zien hoe belangrijk het is om goed stil te staan bij het afscheid. Ook hierin liggen nog veel therapeutische doelen verscholen, waar ik dan ook in mijn laatste periode goed gebruik van wil maken.
Ik heb een ontzettend mooie tijd hier in Guatemala gehad, waarin ik heel veel geleerd heb. Een ervaring om nooit te vergeten dat is wel duidelijk! Ik heb geleerd om op een hele andere manier therapie te geven en heb geleerd om constant naar creatieve oplossingen te zoeken bij het omgaan met cultuur verschillen of taalbarrières. Ik heb geleerd grenzen op te zoeken, ik heb nieuwe hobby`s ontdekt, snorkelen, duiken en fotograferen, waar ik mij in Nederland ook verder in wil verdiepen.
En het belangrijkste van al, ik heb een verschil kunnen maken in de levens van de kinderen met wie ik heb gewerkt. Ik heb de kinderen weer kind zien worden, van ontzettend serieus konden zij weer de ruimte vinden om te lachen en te spelen. Ik heb gezien hoe zij steeds meer hun emoties konden tonen, en hier niet meer bang van werden als dit gebeurde. Ik heb gezien hoe zij structuur terug vonden in beeldend werk en hierdoor leerden zich te concentreren op het hier en nu. Kinderen die niet konden samenwerken, zoeken nu uit zichzelf contact en gaan relaties aan. Zij durven zich hierin kwetsbaar op te stellen en te experimenteren, want als je nooit vriendjes hebt gehad of samen hebt gespeeld, hoe doe je dat dan? Ik heb de kinderen stapje bij stapje zien groeien en zien ontwikkelen. Al die kleine stapjes bij elkaar maken nu een groot verschil met hoe het in augustus begon.
Ik heb nu nog 9 daagjes hier in Xela (ik moet 1 dag van te voren naar Antigua), deze laatste periode zal in het kader staan van afscheid nemen en de kinderen laten zien dat afscheid ook leuk kan zijn. Dus we gaan er een groot feest van maken!
Afscheid nemen is voor deze kinderen erg lastig, zo is er één jongetje die eigenlijk nooit goed afscheid heeft kunnen nemen. Alle belangrijke relaties voor hem zijn afgekapt, zijn moeder is overleden, daarna is hij samen met zijn vader terug gekomen naar Guatemala en is de relatie met zijn Amerikaanse oma dus ook afgekapt. Toen ik heb voor mijn vakantie vertelde dat ik weg zou gaan, probeerde hij mij ook letterlijk af te kappen door gewoonweg van mij weg te lopen. Het is daarom belangrijk voor hem om ook een gezond afscheid te hebben.
Een ander jongetje, dat normaal gesproken nooit echt een relatie durft aan te gaan waardoor hij geen moeite heeft met afscheid. Liet nu zien dat hij wel gehecht was geworden aan mij door mij te vragen waarom ik weg moest. Toen ik uitlegde dat ik mijn school moest afmaken in Nederland, stelde hij voor dat ik naar zijn school zou komen. Leg zoiets maar eens uit aan een 6-jarige.
Zoals hieruit blijkt kun je wel zien hoe belangrijk het is om goed stil te staan bij het afscheid. Ook hierin liggen nog veel therapeutische doelen verscholen, waar ik dan ook in mijn laatste periode goed gebruik van wil maken.
-
05 Januari 2015 - 12:16
Gonny:
Lieve Lonneke, De allerbeste wensen voor 2015.
Spannend jaar voor jou waarin je je studie nu succesvol af kunt sluiten.
Mooi hoe je dat afscheid nemen beschrijft. Ook voor jou zal het weggaan na deze lange periode met veel gevoel gepaard gaan. Je passie ligt toch in Guatemala.
Goed gedaan allemaal. Je kunt trots zijn op jezelf. Je hebt het leven van een aantal kinderen mooier gemaakt.
Knuffie van Gonny -
05 Januari 2015 - 12:39
Marjolein:
Wauw. Wat heb je veel bereikt!!!!! Geniet van de laatste dagen ! Gr marjolein
-
06 Januari 2015 - 19:08
Jos Stöver:
Dat vraagt bijna om een nieuwe reis naar dezelfde plek. Vind je het niet moeilijk om die kinderen achter te laten? Komt er voor jou een opvolger?
Jos -
07 Januari 2015 - 10:53
Oma En Opa:
hallo lonneke
ja we kunnen indenken dat het moeilijk zal zijn om weer weg te gaan , maar we zullen je met open armen weer ontvangen we hopen dat een mooi afscheid zult hebben ,en dat je een mooie reis weer te naar huis zult heb TOT KIJK
oma en opa -
07 Januari 2015 - 22:16
Inge:
Mooi om te lezen wat je gedaan hebt een hoe je bezig bent met de dingen hier afronden :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
