Wat voor werk doe ik nu precies

Inmiddels zit ik alweer 2 maanden in Guatemala, ja ja de tijd vliegt! Om jullie een beetje een idee te geven van het werk dat ik doe dacht ik dat het misschien wel leuk is om wat te schrijven over een kindje met wie ik werk.

Angel is een jongetje met wie ik nu iets langer dan een maand werk, hij is degene voor wie ik in een eerder bericht een oproep heb gedaan voor het sponsoren van zijn studie (waar inmiddels een sponsor voor gevonden is!). Angel is 6 jaar en is opgegroeid in Amerika. Zijn moeder was Amerikaans en zijn vader is Guatemalteeks (hij is dus tweetalig opgevoed en ik werk met hem in het Engels). Angel is sinds enkele maanden weer in Guatemala. Angel zijn moeder is drie jaar geleden na een ernstig auto-ongeluk overleden. Dit is een zeer traumatische gebeurtenis geweest voor zowel vader als Angel. Moeder heeft eerst drie maanden in een coma gelegen, toen zij bijkwam wist zij niet wie Angel was en kon zij bijna niet bewegen. Na veel revalidatie ging het steeds wat beter met haar, totdat de oma van Angel besloot dat er een operatie moest plaatsvinden om de sondevoeding door de maag te geven in plaats van door de keel. Dit leidde tot een zeer heftige infectie, de doktoren bleven in het begin volhouden dat zij de infectie wel de baas konden blijven, maar uiteindelijk is zij hieraan overleden. Angel bezocht moeder iedere dag en heeft dit dus erg bewust meegemaakt. Angel is nu erg bang om in de steek gelaten te worden door vader of dat vader overlijdt. Nadat moeder is overleden zijn vader en Angel bij familie gaan wonen in Amerika, zo kon vader blijven werken en werd er op Angel gepast. Echter kwam vader erachter dat Angel geslagen werd door deze familie. Zij zijn toen direct verhuisd, dit maakte de situatie alleen nog moeilijker voor vader omdat hij een oppas moest betalen. Hierdoor ging al het geld dat hij verdiende direct naar de oppas en kon hij niet sparen voor een beter leven in Guatemala. Dit is dan ook de reden waarom zij uiteindelijk terug zijn gekomen naar Guatemala.

Angel woont nu bij opa, oma, zusje, nichtje en vader. Door verhalen van buurtgenoten lijkt het erop dat Angel vooral degene is die het gezin staande houdt. Hij is erg slim en erg volwassen voor zijn leeftijd.

Toen ik met Angel begon te werken, wilde ik het net zo aanpakken als in Nederland. Ik kwam er al heel snel achter dat dit niet werkt. In Nederland kijk je namelijk naar wat het probleem is, en aan welke doelen iemand wil werken, dit bespreek je met elkaar om zo de opdrachten aan te passen aan de doelen. Echter is therapie hier een groot taboe en dat betekend dat je dit woord niet kan gebruiken. Wanneer je het over therapie gaat hebben in het bijzijn van deze families komen zij gewoonweg niet meer opdagen. Zij zijn bang voor de reacties vanuit de gemeenschap en dat zij als gek worden bestempeld. Het wordt hier dus aangeboden als bijles of Engelse les.

Ik ben daarom begonnen om gewoonweg met Angel te spelen en te tekenen. Guatemalteekse gezinnen leren al van jongs af aan dat zij naar de buitenwereld moeten doen alsof er niets aan de hand is, zo hebben zij vaak nette kleren aan en zien zij er goed verzorgd uit. Dit terwijl er grote armoede heerst in het gezin en zij soms niet eens genoeg te eten hebben. Zo heeft Angel dit ook geleerd, en dat maakt het dan ook moeilijk om tot de problematiek te komen. Ik heb geleerd dat je heel veel geduld nodig hebt bij deze kinderen en alles op hun tempo moet doen. Als je te snel wilt heeft dit namelijk een averechts effect.

Angel laat nu steeds meer subtiele signalen zien dat er iets niet helemaal in de haak is bij de familie thuis. Zo vind Angel het erg leuk om etenswaren te kleien, toen ik hem vroeg wat hij had gegeten vertelde hij dat hij honger had omdat hij alleen een appel had gehad. Voor Angel is dit een erg grote stap om dit over zijn familie te vertellen.

Één ding wat ik hier heb geleerd is dat je blij moet zijn met alle kleine doorbraken. Voor Angel was het erg belangrijk om dit te delen. Ik hoop dat er vanaf nu meer kleine inieminie-doorbraken komen.

Naast dat ik aan het werk ben, is het natuurlijk ook belangrijk om te ontspannen. Zoals ik al verteld had was ik van plan om naar Rio Dulce te gaan, en dat heb ik natuurlijk ook gedaan! Wat was dat heerlijk zeg, super lekker weer, lekker gezwommen, geen regen. Kan niet beter dus! Ook heb ik vorig weekend een hike gedaan naar Lago Atitlan, dit is een driedaagse hike, iedere dag 7 uur lopen, en voor iemand die niet van lopen houdt is dat dus een grote uitdaging! Maar ik vond het wonderbaarlijk leuk! De prachtige uitzichten waren het lopen wel waard.

Ik zal –als internet meewerkt- binnenkort weer foto`s op http://www.lon-90.mijnalbums.nl/ plaatsen.

Ik kreeg net nog meer goed nieuws! Ook voor Elbica, voor wie een sponsor werd gezocht voor een studiebeurs is inmiddels een sponsor gevonden! Bedankt hiervoor!